Hata

Sessizlik alıp başını gitmişken, gözlerimi karanlık bir sabaha açıyorum. Yorganaltı yaptığım tüm mutsuzluklarımı penceremi sonuna kadar açıp havalandırıyorum. Öyle değil midir? Tam mutlu olabilecekken ayağın en olmadık taşa takılır.

Sendeler, düşersin.

Yalnızlığınla kendini ayağa kalkarken bulursun. Tüm vedalar da böyle değil midir? Kendine ölümlerden ölüm, hüzünlerden hüzün beğenir. En kötü ihtimali çanta koyup dimdik yürümeye devam edersin.

Sendeler, düşmezsin.

Yaptığın hatalardan çıkarttığın dersleri bir bir gözden çıkartıp kendini aynı hatanın önünde bulursun. Yaralarını hatalarına sarıp, yalnızlıkla yoluna devam edersin.

Birlikte düşelim mi?
Belki bir yara oluruz.

Bir cevap yazın

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.