Beni tanıyanlar bilirler arkadaşlıklar ve arkadaşlarım konusunda ne kadar hassas olduğumu… Benim kadar hassas olunmadığında da ne kadar üzüldüğümü…Geçtiğimiz seneden beri bu tür kırgınlıkları çok fazla yaşar oldum. Kardeşim dediğim, en iyi arkadaşım dediğim insanlarla görüşmeme kararı aldım. Çok üzücü oldu ama kendim için iyi bir karar verdiğimi düşündüm. Hala da öyle düşünüyorum.
Kardeşim dediğiniz insan doğum gününüze canı istemediği için gelmezse, gelmemesini geçtim normalde haftada birkaç gün görüştüğünüz halde gönlünüzü bile almazsa, bir başka yakın arkadaşınız vakit bulamam diye doğum gününüzü 5 gün önceden facebook üzerinden kutlarsa kırılmaz mısınız? Bazılarına önemli gelmeyebilir ama doğum günlerine çok önem verirdim ben, ama artık – geçen seneden sonra- ben de vurdumduymaz oldum bu konuda.
Sonra kankam dediğiniz kişi İstanbul’a gelecek diye bütün tatil planlarınızı iptal edip, beraber yapacağınız şeylerin planını yapmışken gidip size vakit ayırmaz başka öncelikleri olursa, kırıldığınızı bile bile bir özür bile dilemezse aylar geçtiği halde, siz gider onunla konuşur musunuz? Amannn boşverr diyenler vardır elbet, ama ben diyemiyorum. Keşke umrumda olmasaydı. İnsanlara hakettiklerinden fazla değer vermemeyi öğrenebilseydim.
Mesela, en büyük eğlenceleri beraber yaşadığınız, sarhoşluklarınızdan sonra beraber uyanıp, yaptıklarınızı hatırlamayıp kahkahalara boğulduğunuz, festivallere gitmeden önce günlerce çizelgeler oluşturduğunuz arkadaşınız bir anda hiçbir şey söylemeden planlarını kendi kendine yapmaya başlarsa ona da kırılırsınız di mi?
Ben çok fazla düşünüyorum herkesi, her şeyi… Böyle olunca da üzülen taraf oluyorum. Ama bence arkadaşlık sadece iyi günlerinde veya sadece kötü günlerinde yanında olmakla olmuyor.. Kimi arkadaşlarım sadece dertlerini anlatıyorlar ve sadece onların dertleri varmış gibi davranıyorlar. Kimileri ise sadece kafalarına esince arıyorlar, hepsini listeledim. Kim nasıl, ne zaman yanımda… Canımı yakmayacağım şekilde onlara ben de öyle davranıyorum artık. Yine de üzüntülerim oluyor, yanlış listeye koyduklarım çıkıyor arada. En son dün akşam çıktı, yenileriyle de karşılaşacağımı biliyorum. Ama derler ya bir yerden sonra acımıyor gerçekten daha fazla. Alışıyor insan…
Merhaba,
Yazdıklarına genel olarak katılıyorum. Sadece dostluklarda / arkadaşlıklarda bu kategorizasyon geçerli değil; aile, iş vs. ilişkilerinde de benzer bir yapılanmaya gidebilir insan.
Ancak yazında geçen "Bazılarına önemli gelmeyebilir ama doğum günlerine çok önem verirdim ben, ama artık – geçen seneden sonra- ben de vurdumduymaz oldum bu konuda." cümlesi sanki kendi içerisinde bir çelişki barındırıyor. Sanki; doğumgünlerine önem veren ve bu konuda başklarının eksik ilgisi nedeniyle kırılan bir insanın kurmaması gereken bir cümle. Vurdumduymaz olmamalısın, olduysan da başkalarının vurdumduymazlıklarına kırılmayacaksın. Zira senin doğumgününe gerekli önemi vermeyenlerin de böyle bir kırılmışluk hikayeleri olabileceğini düşünmelisin.
Herhalde kilit cümlen şu: "Ben çok fazla düşünüyorum herkesi, her şeyi…" Gerçekten değer mi ya hû?
Cevabı ben de bilmiyorum, biliyorsan ve paylaşırsan sevinirim…
Arda
Canımıniçi… Derler ki… Üç dostu olmalı insanın:
Biri anlatabildiği
Biri dinleyebildiği
Biri gezip eğlenebildiği.
Birbirine karıştırma bence,olandan fazlasını bekleme insandan.Çok hassassın.Gerçi hep böyle kal. Çok tatlısın:)
ececimmmmmm nediyoruzz bizzzz giden gitmiştirr kalan saglar bizimdir:))) seni cok seviyorummm…
Evett Ebrummm aynen öyle diyoruzz 🙂 Ben de seni coook seviyorumm 🙂
Ece’cim seni çok ama çok iyi anlıyorum.
Bu dünyada böyle insan(kendim gibi) kalmadı sanıyordum. Ama varmış:)
İnan biz türümüzün son örneğiyiz ve asla da düzelemeyiz. Bu genlerimize işlemiş artık..
Ben de o kadar çok şey yaşadım ve kırıldım ki.. Her seferinde kızgınlıkla ‘artık hak etmeyene değer vermeyeceğim, aldığım kadar vereceğim vs. dedim kendi kendime.. Ama uygulamaya geçince öyle olmuyor. İnsanın içinde, kalbinde, genlernde iyi niyet varsa eğer, o anda hesap kitap yapmak aklından bile geçmiyor, yine olduğun gibi davranıyorsun..
Bizim gibi insanlar bu zaman için garip kalıyor, o da doğru. Ama biliyor musun, ben de ‘başkalarının Normal karşıladığı Anormalliklerden sıkıldım’.
Olsun hayat yine de güzel..
Sen sakın değişme canım.. Böyle iyi niyetli ve ‘normal’ ol yine:) değişmeye kalksan bile yüzüne gözüne bulaştırırsın:) 100 tane iyilik yaparsın 1 kere tavır koyarsın sen kötü olursun. Bir de böyle bir şey var:)
Sadece beklentilerini biraz düşür ki gelen sürpriz olsun:)
Ayben’cim ne de güzel yazmissin. Aynen öyle. Değişmek istesem de değişemiyorum. Ama yine kırılıyorum yine kırılıyorum.
Ama artık kimseden hiçbir sey beklemiyorum, cok düsürdüm beklentilerimi. Şaşırtmıyor artık kimse beni.
Sürprizleri bekliyor, umudumu yitirmiyorum 🙂
Merhaba
Çok güzel yazmışsınız.Aynısı bende de oluyor bir sure üzülüyorsun sonra alışıyorsun aslında onlar hiçbir zaman gerçek dost ve arkadaşımız olmamışlardır ama biz gerçekten onları arkadaş ve dostumuz olarak görmüşüzdür.Sadece görüntü olarak varlar o kadar bu durumda da nabza göre şerbet vermek en iyisi
Günümüz arkadaşlık ilişkilerinin çıkara dayalı bir hale gelmesi ve internetin yüz-yüze iletişimi kısıtlaması gerçekten önemli bir iletişim sorunu haline geldi. Ben sizin bir arkadaşınız olsaydım sizin parlayan gözlerinizi ve güzel gülüşünüzü görebilmek için o gün mutlaka yanınızda olurdum. Çünkü donuk bir profil resmi ve gönderilen mesajlar asla sıcak bir tebessümün yerini alamaz. Tektipleşen, günbegün yabancılaşıp-yanlızlaşan insanlarımız -kimi zaman arkadaşlarımız- yüreklerinde ki bir tutam sevgiyi, sıcaklığı ve dostluğu ne yazık ki akıp giden zaman gibi kaybettiklerinin farkında değiller. Ne güzel ki siz her şeyin farkındasınız!
Kızılkuğu’dan sizin için ufak bir bölüm:
… o denli çok neden var ki dünyada
üzülüp sızlanmağa
üzülüp incinmemek bir yaralı güvercin ellerimizde
yanılıp da açsak ellerimizi
bize kanlı sıcaklığı kalacak
örselenmiş o sevincin …
H.H.
cok tesekkür ederim güzel yorumunuz için..