Geçtiğimiz ay gitmeyi en çok istediğim ülkelerden biri olan İskoçya’daydım. Gidiş nedenim de maltın peşinde bir viski macerasıydı. Glenfiddich damıtma tesislerini gezerek bol bol viski tadacaktık. Ben tam bir viski insanı olmasam da babasının kızı olduğum için çok da zorlanmayacaktım.

İstanbul’dan Edinburgh’a doğru sabahın erken saatlerinde yola çıktıktan sonra, ilk durağımız Jonab Castle’dı. Uzun bir uçuşun ardından biraz da otobüs yolculuğuyla yemyeşil ve huzurlu doğanın ortasında hem otel hem de kale olan harika bir yere geldik. Burası ilk yemek molamızdı. Fish and chips’e bir İskoç birası eşlik etse de, Glenfiddich 15 years’tan tatmayı ihmal etmedik.

Sonra rotamızı iki gece konaklayacağımız Speyside’a vardık ve korku filmlerinden fırlamış otelimiz Craigellachie‘ye yerleştik. Ben otele ve odama bayıldım. Yemek saatine kadar biraz dinlendikten sonra ilk gece yemeğimizi Highlander Inn’de yedik. İskoçya’ya özgü tatları denemeyi tercih ettik. Ben bezelye çorbasının üzerine, Pie&Mash yedim. Haggis’i de ara sıcak olarak denedim. Haggis işkembenin içine baharatlar bulgur, üzüm gibi şeyler doldurularak yapılıyormuş. Bana çok yağlı geldi sevmedim.

Otelimizi barı The Quaich tam bir içki cennetiydi, duvarlardaki dolapların içinde sayısız farklı viski vardı. Ee tabii İskoçya’nın viski bölgesindeydik ve bundan doğal bir şey olamazdı. Ben ilk gece çok yorulduğum için odama çıkıp uyumayı tercih ettim. Odaya girdiğim andan itibaren beni büyüleyen retro radyodan çalan BBC radyonun klasik müzik eserleri eşliğinde harika bir uyku çektim.

Ertesi sabah erkenden kahvaltıya kalktık. Heyecanlıydım, çünkü hem İskoçya’daydım hem de daha önce hiç görmediğim viski damıtma tesislerini gezecektik. Otelin güzel kahvaltısının ardından, doğayla baş başa bir yolculuk sonrası Glenfiddich tesislerindeydik. Tesisi gezmeden önce sinema odasına girdik ve hikayesini öğrendik.

Glenfiddich tesisleri 1887’de kurulmuş. Hatta William Grant tesisi yaparken, taşları kendi elleriyle yerleştirmiş ve 371 günde tamamlamış. 100 yılı aşkın bir süredir her gün çalışan tesise, günde 100 ton arpa geliyormuş altı kamyonla.

Bu arpalar da Robbie Dhu nehrinden gelen 700 bin ton kaynak suyu ile birleşip dünyanın en iyi viskilerine dönüşüyormuş. Burada öğrendiğim şey suyun viski yapılırken ne kadar önemli olduğu oldu. Ben böyle sanmıyordum 🙂 Hem Glenfiddich hem de Balvenie viski damıtım tesisleri bu nehrin vadisinde kurulmasının nedeni de Robbie Dhu nehri. Bu sayede maltın şekerlenme kıvamı harika oluyormuş.

Filmi izledikten sonra önce Washback denilen bölüme geldik. Burada arpanın fermentasyonu sağlanıyordu. Bütün bölümleri anlatmayacağım çünkü bence gidip siz de gezmelisiniz diyerek Viskilerin nasıl damıtıldığını görmek için bir sonraki bölümümüz imbikler. Bu imbikler çaydanlık gibi ısıtılan modellerden. Bu alanda toplam 13 tane var. 5 tanesi ilk damıtımın yapıldığı büyük boyutlu olanlar, sonraki 8 tanesinde de ikinci damıtım yapılıyor. Aşağıda fotoğraf çekemiyorsunuz patlamasınlar diye, biz de birbirimizi yukarıdan çektik 🙂

Sonraki durağımız fotoğraf çekiminin tamamen yasak olduğu bir bölümdü. Fıçılama yapılıyormuş burada. Viskilerin bekletildiği fıçılar meşeden yapılıyormuş ve iki çeşitmiş: Sherry ve Bourbon.

Sherry İspanyolların kullandığı bir yıllandırma yöntemi, Bourbon ise Amerika’da bir kez kullanıldıktan sonra kullanılmayan fıçıların kullanılması ve bu fıçılarda yıllandırılmasıyla oluyormuş. Bir viskinin viski olabilmesi için en az 4 yıl geçmesi ve %40 alkol oranı olması gerekiyormuş. Yoksa içtiğiniz şeyler viski değilk kendinizi kandırmayın 🙂

Bütün bu alanları gezdikten sonra viski tadımına geçtik 🙂 Neler denedik neler? 50 yıllık viski bile denedim. Ama bana fazla ağır geldi. 32 yıllık olansa sanırım en güzeliydi.

Viski tadımı sonrası Glenfiddich hediyelik eşya dükkanında kendi ellerimizle şişelere viski doldurduk ve ismimizi yazarak etiketlerini yapıştırdık. Ahşap korumalığı ile birlikte evde saklamaya başladığım viskimi bakalım ne zaman, hangi özel günde içeceğim? 🙂