Nam-ı değer Alışveriş Cini , blogosfer’in bana kattığı en tatlı insanlardan biri. OffNeGiysem Biu‘cugun Starbucks etkinliğinde tanışmıştık. Gözüm bir yerden ısırıyordu nereden olabilir diye düşünürken, ne düşünüyorum ya sorayım dedim ve onun da Boğaziçi’nden olduğunu öğrendim. Böylece kanım daha da bir ısındı. (Boğaziçili milliyetçiliği yapıyorum, evet 🙂 )

Arkadaşlığımız da gel zaman git zaman, Twitter, event’ler derken ofislerimizin de yakın olması nedeniyle başlayan öğle yemeklerimizde pekişti. Biz birbirimizi çok sevdik. Umarım siz de cevapları seversiniz:) Ben özellikle motto sorusunun cevabını çok sevdim… Hemen aldım bi kenara yazdım bile.

Digital Age konferansında Cin’im ve ben 🙂

Sabah ritüeliniz?
“Off yine mi sabah oldu, daha yeni uyumuştum” diye sabahın körü bir saatte söylene söylene uyanmak, bir süre yatakta kendime gelmeyi beklemek, yüzümü yıkayıp nemlendirdikten sonra gardrobun önünde “giyecek hiçbir şeyim yok” naraları atmak falan filan işte klasik şeyler 🙂

Dinlemekten bıkmadığınız albüm?
Bu ara Maroon 5 dinlemekten hiç bıkmıyorum.

Okumaktan bıkmadığınız kitap?
Genelde kitapları öyle defalarca okumam, bir an önce yenisini okumak isterim. Ama “Orhan Pamuk – Masumiyet Müzesi” son dönemde okuduğum kitaplar arasında beni en çok etkileyenlerden, en sevdiklerimdendi.

Hayatınızda en gurur duyduğunuz an?
Alışveriş Cini’nin Blog Ödülleri’nde moda blogları 1.si olduğu an sanırım. Aslında hem okul hem de iş hayatımda parlak dönemlerim, önemli anlarım oldu ama blog sadece ve tamamen bana ait olduğundan mıdır bilmem, onun gururu başkaydı.

Hayatınızdaki en unutulmaz an?
Uzun süren bir çalışma çabalama sonucu hayallerimin okulu Boğaziçi’ni kazandığımı öğrendiğim an, diyeyim.

Bugüne kadar aldığınız en iyi tavsiye?
Çok güvendiğim abim diyebileceğim biri beni çekip “nothing changes if nothing changes” ile başlayan güzel bir konuşma yapmıştı. Yani bir şeylerin değişmesini mi istiyorsun, öyleyse bir şeyleri değiştir. Eğer hiçbir şey değişmezse, hiçbir şey değişmez. Böyle söyleyince fazlaca basit duruyor ama o ana cuk oturan ve aslında bence göründüğü kadar da kolay olmaya bir tavsiyeydi. Birçoğumuz bir şeylerin değişmesini sadece “bekliyoruz”, olduğumuz yerde durarak. Hala ara ara aklıma gelir…

Yaşam mottonuz?
Ben biraz Pollyanna’yımdır, umarım da bu özelliğimi hiç kaybetmem. Yoksa hayat çekilmez hale gelir gibi geliyor:)
Yaşam mottomu şu iki cümle çok güzel açıklıyor: “Everything will be ok in the end. If it’s not ok, it’s not the end.”

Seyahat etmekten en zevk aldığınız yer?
Daha önce gitmediğim bir yer olsun isterim ben, yeni şeyleri denemenin yeni yerleri keşfetmenin keyfini hiçbir şeye değişmem. Ve Amerika, benim içi diğer yerlerden hep bir adım önde. O yüzden şu an açık bir biletim ve iki hafta zamanım olsa direkt soluğu New York’ta alırdım!

Şehir içinde kaçamak noktalarınız?
Şehir hayatını seviyorum, öyle aman şehir dışına çıkayım el değmemiş yerlere gideyim gibi bir talebim çok olmamıştır. Daraldığım zaman Bebek’te sıkı bir yürüyüş iyi gelir.

Başka bir iş yapsaydınız ne olurdu?
Herhalde blog yazarlığı olurdu. Şu anda iş ile hobi arasında bir yerlerde.

Gün içerisinde en çok konuştuğunuz kişi?
Sevgilim, net.

En son neye heyecanlandınız?
Blogla ilgili yeni bir proje, yeni bir fikre.

En son ne için ağladınız?
Düşündüm de uzun zamandır ciddi bir şey için ağlamadım, aman nazar değmesin. Ama ben biraz dengesizimdir, arada üzerime üzerime gelirler. En son tamamen psikolojik dengesizliğimden kaynaklı ortada elle tutulur bir şey yokken, kendi kendime bir bahane bulup ağlamıştım sanırım.

Sizin hakkınızda bilmediğimiz bir şey?
Lisedeyken çok inektim:)