Bulutlu havalarda uçmayı seviyorum. Hele bir de bulutların üstünde güneş varsa… Öbek öbek beyaz bulutlar bana mutluluk veriyor, gerçekten mutluymuşum da bulutların üzerinde uçuyormuşum gibi. Nereye gittiğimin, yanında kim olduğunun önemi yok. Pencereden bakarken gördüğüm ve zihnimden geçenler yeter bana. Bu satırları yazmak için kağıdımın olmadığını farkettiğimde, derginin boş kısımlarının içimden gelenleri yazmak için yettiği gibi. İnsan yeter ki yazmak istesin, hatta yapmak istesin.

Bir şeyi yapmak istediğinizde de önünüzde duran en büyük engelin mantığınız olduğu zamanlarda, bulutların üstünde, sonsuz mavilikte ve beyazlıkta olduğunuzu düşünün. Ayaklarınız bassın bembeyaz bulutlara, kafanızı kaldırın yukarı ve güneşe bakın gözleriniz kamaşana dek.

Unutun o anda bütün umutsuzlukları, mutsuzlukları… Sadece hayalleriniz olsun aklınızda, onlara ulaşmak bulutların üstünde uçmak gibi olsun. Bunun için bir uçak yeter. Hayallerinizi gerçekleştirmek için de bir tek siz yetersiniz! Başka kimseye gerek yok.

Sadece kendiniz olun yeter, kendinizi önemseyin, kendi değerinizi bilin yeter!